Echte meeldauw (Podosphaera aphanis) in aardbei is te herkennen aan de witte waas op de bladeren. Veelal is meeldauw aanwezig aan de onderzijde van het blad, maar kan ook bovenop het blad tot uiting komen. In een later stadium verdwijnt de waas en worden er paars-bruine vlekken op het blad zichtbaar. Meeldauw op vruchten kenmerken zich door de witte waas en de doffe vruchten.

De vruchten kunnen over het algemeen makkelijk worden geinfecteerd door een divers palet aan bewaarschimmels. Deels komt dit door de zachte schil van de vrucht die snel (miniscuul) beschadigd. Dit zijn de invalspoorten van deze bewaarschimmels. Ook tijdens de bloeiperiodes zijn er voldoende momenten dat de jonge vrucht geïnfecteerd kan worden, wat dan vaker tot uiting komt bij of na de oogst. De meest bekende bewaarschimmels is Botrytis cinerae.

Ook droog hartrot genoemd, symptomen lijken sterk op die van koprot (Rhizoctonia spp.). Het is ziekte die vooral in de winterteelten optreedt. Wanneer er aantasting is zullen de hartbladeren bruin grijs worden en uiteindelijk verdrogen. De eindknop zal afsterven wardoor alleen de onderliggende okselknoppen zonder bloemknoppen gaan uitlopen. Dit kenmerkt zich weer in een weelderige groei.

Deze schimmel dringt de plant binnen via natuurlijke openingen wonden. Ook bij de wortels. Symptomen lijken erg op uitval van Phythopthora. Bij Pestalotiopsis spp. is vaak de hoofdneus aangetast. Planten verwelken en krijgen een roodkleurige bladsteel. Wanneer het rizoom wordt doorgesneden ziet meen kurkachtig weefsel met een bruin tot roze kleur.